Vandaag was het de naamgeving van mijn achterneefje Evin. Toen ik mee bakbananen stond te bakken, leerde ik dat je zout moet doen op de bananen voor je ze bakt (daardoor zijn ze minder zoet en kleven ze net iets minder).
Toen de eten werden geserveerd ontdekte ik dat de Ghanese keuken ook iets kent als farofa.
Jammer genoeg was het net een beetje te druk de naam van dat bijgerecht gemaakt van maniok te onthouden of om Evin’s Ghanese oma nog andere keukengeheimen te kunnen ontfutselen maar het zette mij wel aan het dromen…
Omdat ik nu eenmaal niet over genoeg tijd en/of centen beschik om effectief op cuminaire wereldreis te gaan, wil ik de wereld op mijn bord halen! Wat als ik nu eens elke week een gerecht uit een ander land klaar maak? Dat zijn 196 gerechten, dat is minstens 3,5 jaar ontdekken…
Feestje in mijn mond 